Spis treści

    1. Głód: 1
    2. Miłość: 1

    Jan Andrzej MorsztynCuda miłości[1]

    1
    Miłość, GłódKarmię frasunkiem[2] miłość i myśleniem,
    Myśl zaś pamięcią i pożądliwością,
    Żądzę nadzieją karmię i gładkością[3],
    Nadzieję bajką[4] i próżnym błądzeniem.
    5
    Napawam serce pychą z omamieniem[5],
    Pychę zmyślonym weselem z śmiałością,
    Śmiałość szaleństwem pasę z wyniosłością,
    Szaleństwo gniewem i złym zajątrzeniem[6].
    Karmię frasunek płaczem i wzdychaniem,
    10
    Wzdychanie ogniem, ogień wiatrem prawie,
    Wiatr zasię cieniem, a cień oszukaniem.
    Kto kiedy słyszał o takowej sprawie,
    Że i z tym o głód[7] cudzy się staraniem
    Sam przy tej wszytkiej głód ponoszę strawie.

    Przypisy

    [1]

    Utwór ten jest sonetem, czyli wierszem o specjalnym układzie rymów. Składa się z dwóch strof czterowersowych i dwóch - trzywersowych. Gatunek sonetu wykorzystywany był przede wszystkim przez poetów tworzących lirykę miłosną (por. Sonety do Laury Francesco Petrarki) i refleksyjną (por. Sonety krymskie Mickiewicza). [przypis edytorski]

    [2]

    frasunek — daw. zmartwienie. [przypis edytorski]

    [3]

    gładki — daw. ładny. [przypis edytorski]

    [4]

    bajka — pot. zmyślone opowiadanie, nieprawdziwa historia. [przypis edytorski]

    [5]

    omamienie — złudzenie. [przypis edytorski]

    [6]

    zajątrzyć — zaostrzyć. [przypis edytorski]

    [7]

    głód — tu: pragnienie czegoś, dotkliwy brak czegoś. [przypis edytorski]