1Pracujmy, pracujmy, dla szczęścia ludzkości,
By w ducha regiony ją wznieść;
Śpiewajmy, śpiewajmy, na chwałę czystości,
W niej życia nowego jest treść!
5
Pracujmy z całych sił,
Wspierając się nawzajem,
A świat się stanie rajem,
Jak na początku był!
AscetaPrecz grzeszne o ciało doczesne staranie,
10Wpatrzeni w wschodzących blask zórz
Nie znamy, co kąpiel, co mycie, co pranie,
Tym czyściej zabłyśnie wdzięk dusz!
Niech zniknie przesąd czczy,
Co chłopiec, co dziewczyna,
15Gdy skryje peleryna,
Różnice naszych płci…
Precz wszelkie nieczyste, przelotne miłostki,
I myśli ustrzeżmy się złej;
Kto w zmysłów kałuży się zmacza po kostki,
20Ten cały utonie już w niej!
A choć nam czasem brak
Tego, co jest w kobiecie,
Radzimy sobie przecie,
Niech nikt nie pyta, jak…
25A gdy się połączym małżeńskim ogniwem
I przyjdzie w łożnicy nam lec,
Spłodzimy dzieciątko w skupieniu cnotliwem,
Rozpusty potrafim się strzec!
Niech brudnych wzruszeń szał
30Nie skazi pra-czystości
Bytu, co się z nicości
Człowiekiem właśnie stał!
Więc piejmy, więc piejmy: precz z wszelkim ekscesem!
I śmiało pospieszmy na bój,
35Niech krążą, niech krążą, puchary z Ceresem,
W nich życia nowego jest zdrój!
Umarł Maciek, umarł, i już się nie rucha,
Choćby go najtęższa wabiła dziewucha,
40On nie wyda z siebie głosu,
Bo chłop przystał do Hetosu!
Oj, ta dana dana, oj ta dana da.
Dawniej, kiedy dziwka była grzechu warta,
Choćbyś jej ta zrobił jakiego bękarta,
45Poszła se z nim ka przed siebie
I nie było dziury w niebie!
Oj, ta dana, itd.
A choć żałośliwe bywały momenty,
Zwyczajnie dziewczyńskie sprzykrzone lamenty,
50Toś jej pedział: Nie płacz, płaksa,
To od swego, nie od Saksa!
Oj, ta dana, itd.
Dzisiaj w tym Hetosie paskudne kaliki,
Dziwki jak wymokłe, chłopy jak patyki,
55Wciąż rajcują hokus-pokus,
Jak się wyzbyć ziemskich pokus.
Oj, ta dana, itd.
Cóż też na was, dziwki, za cholera padła?
Idźże jedna z drugą, zaźryj do zwierciadła,
60Nie wiem, czy złakomi kto się,
Cheba tylko w tym Hetosie…
Oj, ta dana, itd.
