Spis treści

    1. Dzieciństwo: 1
    2. Miasto: 1
    3. Miłość: 1
    4. Młodość: 1
    5. Podróż: 1
    6. Raj: 1
    7. Serce: 1
    8. Tęsknota: 1 2
    9. Ucieczka: 1
    10. Wiosna: 1
    11. Łzy: 1

    Charles BaudelaireKwiaty złaMoesta et errabunda[1]tłum. Adam M-ski

    1
    Podróż, Ucieczka, MiastoMów, dziewczę, czy twe serce niekiedy ulata
    Z czarnego oceanu zepsutej stolicy
    Na inny, który świetność obleka bogata?
    Modry, jasny, głęboki, podobny dziewicy?
    5
    Mów, dziewczę, czy twe serce niekiedy ulata?
    Morze, szerokie morze, ukój nasze znoje!
    Jaki szatan, chrapliwa śpiewaczko — otchłani,
    Której jak organ wtórzą gniewnych wichrów roje, —
    Dał ci tę wzniosłą rolę kołyszącej niani?
    10
    Morze, rozległe morze, ukój nasze znoje.
    Ach, unieś mię, wagonie! porwij mię, fregato!
    Łzy, SerceW dal! w dal! Tutaj z łez naszych tworzą się bagniska,
    A serce, smutne nie raz — nieprawdaż, Agato?
    Szepcze: precz stąd, gdzie wyrzut, zbrodnia, gdzie ból ściska!
    15
    Ach, unieś mię wagonie! porwij mię fregato!
    Raj, TęsknotaJak wy daleko, raje wonne i pogodne,
    Gdzie radość, miłość kwitną pod jasnym błękitem,
    Gdzie wszystko, co się kocha, jest kochania godne,
    Gdzie w czystą rozkosz serce nurza się z zachwytem!
    20
    Jak wy daleko, raje wonne i pogodne!
    Dzieciństwo, MiłośćO! miłości dziecinnych raju umajony!
    Skoki, śpiewy, całunki i kwiecia równianki[2],
    I tętniące zza wzgórzy dźwięczne skrzypiec tony,
    I wieczorne po gajach wesołe hulanki, —
    25
    Ty, miłości dziecinnych raju umajony!
    Wiosna, Młodość, TęsknotaPełny uciech przelotnych, czysty raju wiosny,
    Czyś ty już dalszy od nas, niż Indie i Chiny?
    Czy może cię przywołać jeszcze krzyk żałosny?
    Czy mógłby cię ożywić srebrny głos dziewczyny, —
    30
    Niewinny, pełny uciech raju naszej wiosny?

    Przypisy

    [1]

    moesta et errabunda (łac.) — smutna i błądząca. [przypis edytorski]

    [2]

    równianka — wianek. [przypis edytorski]