Spis treści

    1. Choroba: 1
    2. Dzieciństwo: 1
    3. Książka: 1
    4. Los: 1
    5. Marzenie: 1 2 3
    6. Mędrzec: 1
    7. Piękno: 1
    8. Pokusa: 1
    9. Rozkosz: 1
    10. Sen: 1
    11. Życie snem: 1

    Charles BaudelaireKwiaty złaGłostłum. Adam M-ski

    1
    Dzieciństwo, KsiążkaKolebka moja stała gdzieś u drzwi biblioteki:
    Babelu[1], gdzie baśń, romans — śród mądrych ksiąg ogromu,
    Mieszały się — a z nimi w pyle Rzymiany, Greki;
    Ja sam nie byłem wyższy od porządnego tomu.
    5
    Pokusa, Rozkosz, MarzenieI słyszałem dwa głosy. Stanowczy a układny
    Szeptał jeden: «Ta ziemia — to wyrób cukierniczy;
    Mogę (wówczas w rozkoszy nie spotkasz tamy żadnej)
    Dać ci apetyt równy powabom tych słodyczy».
    A drugi: Życie snem, Marzenie, Choroba, Los«O, pójdź ze mną błądzić po marzeń drogach,
    10
    Za krańce możebności, w dal, poza światy znane!»
    Głos ten śpiewał jak wicher szumiący po rozłogach,
    Jak widmo nieokreślne, nie wiedzieć skąd przywiane,
    Co słodko pieści ucho, a jednak trwoży sobą.
    «Jam gotów, głosie luby!» rzekłem — i od tej pory,
    15
    Czuję to, co — niestety! — można zwać mą chorobą,
    Fatalnością mych losów. Odtąd poza pozory
    Ogromu wszechstworzenia, w czarnej otchłani głębi,
    Ja, ofiara dręczona przez jasnowidztwa harpie[2],
    Odróżniam tysiąc dziwnych światów, co się w mgle kłębi,
    20
    I wlokę z sobą żmiję, która mi stopy szarpie
    I podobny prorokom, jak ongi ci tułacze,
    Ukochałem tak czule głąb morską i pustynię;
    Śmieję się śród żałoby, przy ucztach świetnych płaczę,
    I znajduję smak zdrowy w najbardziej gorzkim winie;
    25
    Sen, Marzenie, Piękno, MędrzecCzęsto spełnione fakta[3] uważam za złudzenia,
    Lub okiem tonę w niebie, gdy grunt spod stóp się wali.
    Lecz głos szepce z pociechą: «Zachowaj twe marzenia;
    Piękności snów szaleńczych mędrcowie nie zaznali!»

    Przypisy

    [1]

    Babel — nazwa wieży z biblijnej opowieści (Rdz 11,1-9); podczas wznoszenia wieży Babel Bóg pomieszał budowniczym języki, dzieląc w ten sposób ludzi na różne narody, a zarazem udaremniając im zjednoczenie się i zbuntowanie przeciw jego potędze. [przypis edytorski]

    [2]

    harpie (mit. gr.) — personifikacje destrukcyjnej siły wiatru, siostry Iris (bogini tęczy), córki Taumasa (bóstwa odpowiedzialnego za cuda przyrodnicze) i okeanidy Elektry; w późnych (również już średniowiecznych) przedstawieniach utrwalił się ich obraz na podobieństwo syren: jako drapieżnych ptaków o kobiecych głowach; trzy siostry-harpie: Aello („Wichrowa”), Kelajno („Czarna”; a. Podarge: „Prędkonoga”) i Ocypete („Szybka w Locie”) mieszkały na wyspie Strofades; zajmowały się też dręczeniem złoczyńców w Tartarze; były złośliwe i brutalne; Zeus ukarał króla Tracji, Fineusa, który nadużywał zdaniem Gromowładnego swego daru jasnowidzenia, umieszczając go na wyspie, gdzie harpie uniemożliwiały skazańcowi pożywienie się: wyrywały mu pokarm z rąk i zanieczyszczały jedzenie; Fineusa oswobodził Jazon i Argonauci. [przypis edytorski]

    [3]

    fakta — dziś popr. forma M.,B. lm: fakty. [przypis edytorski]