Charles BaudelaireKwiaty złaCały świat byś ściągnęła…tłum. Antoni Lange

Brud, Kobieta demoniczna, OkrucieństwoCały świat byś ściągnęła w twej uliczki brudy,

NudaNierządnico! okrutną czynią ciebie nudy!

Aby wyćwiczyć zęby swe do tej igraszki,

Co dzień jednego serca trzebać, jednej czaszki;

OkoOczy twe gorejące, jak szyby sklepowe

Na jarmarkach, gdzie płoną gałęzie cisowe,

Są — jako pożyczanej potęgi dzierżawa

I nigdy nie poznają swej piękności prawa.

Maszyna, KrewŚlepa — głucha maszyno! W okrucieństwa płodna,

Zbawienna ścierko, zawsze krwi człowieczej głodna,

Ciało, Grzech, NaturaNigdyż nie miałaś wstydu i, patrząc w zwierciadło,

Czyż nigdy nie widziałaś, jak ciało twe bladło?

Czyż całą mądrość grzechu znasz? Wobec ogromu

Jego — czyliś nie drżała z bojaźni i sromu [1],

Gdy natura, olbrzymia w swych tajnych zamiarach,

Ciebie, która królujesz w ciemnych lupanarach [2],

Wzywa — aby geniusza stworzyć — do udziału?

O wzniosłości ohydna! cudzie pełny kału!

srom (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]

lupanar (daw.) — dom publiczny. [przypis edytorski]

Spis treści