Baczyński, Krzysztof Kamil
Warszawa
Sekuła, Aleksandra
Choromańska, Paulina
Dubielecka, Paulina
Budzyńska, Sylwia
Fundacja Nowoczesna Polska
Współczesność
Liryka
Wiersz
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez fundację Nowoczesna Polska. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/baczynski-warszawa
Krzysztof Kamil Baczyński, Poezje, oprac. K. Wyka, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1977.
Domena publiczna - Krzysztof Kamil Baczyński zm. 1944
2015
xml
text
text
2014-11-28
pol
http://redakcja.wolnelektury.pl/media/cover/image/3015680112_c437728d7a_o.jpg
Is there any hope for new life?, Greg Lobinski, CC BY 2.0
http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/3714
Krzysztof Kamil Baczyński
1942, 1943, 1944
Warszawa
Miasto, Warszawa, Cierpienie, Śmierć, Ruiny, OdrodzenieBryła ciemna, gdzie dymy bure,/
poczerniałe twarze pokoleń,/
niedotknięte miłości chmury,/
przeorane cierpienia role.
Miasto groźne jak obryw trumny./
Czasem głuchym jak burz maczugą/
zawalone w przepaść i dumne/
jak lew czarny, co kona długo.
Wparło łapy ludzkich rojowisk/
w głuchych ulic rowy wygasłe,/
warcząc czeka i węszy groby/
w nocach krwawych i w gromach jasnych.
Jeszcze przez nie najeźdźców lawa/
jako dym się duszny przewlecze,/
zetnie głowy, posieje trawy/
na miłości, krzywdzie człowieczej.
Jeszcze z wieku w wiek tak się spieni/
krew z ciemnością, a ciemność z brukiem,/
że odrośnie jak grom od ziemi/
i rozewrze niebiosa z hukiem.
Bryła ciemna, miasto pożarne,/
jak lew stary, co kona długo,/
posąg rozwiany w dymy czarne,/
roztrzaskany czasów maczugą.
I znów ująć dłuto i rydel,/
ciąć w przestrzeni i w ziemi szukać,/
wznosić wieki i pnącze żywe/
na pilastrach, formach i łukach.
I w sztandary dąć, i bić w kamień,/
aż się lew spod dłoni wykuje,/
aż wykrzesze znużone ramię/
taki głaz, co jak serce czuje.
10 II 43 r.