Baczyński, Krzysztof Kamil Warszawa Sekuła, Aleksandra Choromańska, Paulina Dubielecka, Paulina Budzyńska, Sylwia Fundacja Nowoczesna Polska Współczesność Liryka Wiersz Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez fundację Nowoczesna Polska. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/baczynski-warszawa Krzysztof Kamil Baczyński, Poezje, oprac. K. Wyka, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1977. Domena publiczna - Krzysztof Kamil Baczyński zm. 1944 2015 xml text text 2014-11-28 pol http://redakcja.wolnelektury.pl/media/cover/image/3015680112_c437728d7a_o.jpg Is there any hope for new life?, Greg Lobinski, CC BY 2.0 http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/3714 Krzysztof Kamil Baczyński 1942, 1943, 1944 Warszawa Miasto, Warszawa, Cierpienie, Śmierć, Ruiny, OdrodzenieBryła ciemna, gdzie dymy bure,/ poczerniałe twarze pokoleń,/ niedotknięte miłości chmury,/ przeorane cierpienia role. Miasto groźne jak obryw trumny./ Czasem głuchym jak burz maczugą/ zawalone w przepaść i dumne/ jak lew czarny, co kona długo. Wparło łapy ludzkich rojowisk/ w głuchych ulic rowy wygasłe,/ warcząc czeka i węszy groby/ w nocach krwawych i w gromach jasnych. Jeszcze przez nie najeźdźców lawa/ jako dym się duszny przewlecze,/ zetnie głowy, posieje trawy/ na miłości, krzywdzie człowieczej. Jeszcze z wieku w wiek tak się spieni/ krew z ciemnością, a ciemność z brukiem,/ że odrośnie jak grom od ziemi/ i rozewrze niebiosa z hukiem. Bryła ciemna, miasto pożarne,/ jak lew stary, co kona długo,/ posąg rozwiany w dymy czarne,/ roztrzaskany czasów maczugą. I znów ująć dłuto i rydel,/ ciąć w przestrzeni i w ziemi szukać,/ wznosić wieki i pnącze żywe/ na pilastrach, formach i łukach. I w sztandary dąć, i bić w kamień,/ aż się lew spod dłoni wykuje,/ aż wykrzesze znużone ramię/ taki głaz, co jak serce czuje. 10 II 43 r.