Krzysztof Kamil BaczyńskiJuwenilia II24 XII

Znowu daleko, smutnie…

śnieg przez szyby pełza

i noc przycichłym wichrem szarpie gwiazdy w więzach,

i znów daleko, smutnie…

i znowu nie wrócisz z dalekich pól zapachem —

szorstką wonią mrozu,

oczu mi nie zasłonisz ciepłym, słodkim łachem —

— niebem przycichłym łzami i powrotem…

Nie przyjdziesz szeleszcząca ciszą w mgłach drogami

(wieczór spłynie kolędą daleką, daleką)

Samotnośći będziemy we dwoje tylko, smutni, sami,

ja i mrok beznadziei…

i ty gdzieś nad nami…