Spis treści

Adam Asnyk[Zejdź jasna jutrznio…]

Zejdź jasna jutrznio! rozlej światła strumień

Po ziemi życia nowego spragnionej,

Złotym promieniem do dna ludzkich sumień

Sięgnij i blask im nadaj nieskażony;

Rozedrzyj mroczne przyszłości zasłony

I wstydem czoła wątpiących zarumień,

I oczom chciwym zachwytów i zdumień,

Ukaż odrodzeń szereg nieskończony.

Zejdź jasna jutrznio! Świat przeczuciem tknięty,

Z lochów, gdzie nędza z zbrodnią mieszka skrycie,

Z gmachów, gdzie orgia dopija swe męty,

Wygląda ciebie w troskach czy przesycie,

I woła dziwną tęsknotą przejęty,

O świeże, lepsze, szlachetniejsze życie.