Spis treści

Poprawiono błąd źródła: nad -> I nad.

Adam AsnykW albumie dla Zagrzebia

Niegdyś, niegdyś z pod Wawelu

Młódź rycerska biegła w zbroi,

Do jasnego biegła celu,

Nadstawiając piersi swojej.

Przy zakonie stojąc twardo,

I przy prawie swem człowieczem,

Z męską śmierci szła pogardą

Chrześcijaństwa bronić mieczem;

I w orężnej świata dobie,

W której wszystko krwią się płaci

Wywalczała chwałę sobie,

A ochronę słabszej braci.

Ten rycerskiej dzień wysługi

Już się skończył, już obrońce

Na spoczynek poszli długi,

I nad niemi zaszło słońce.

Przeszłość cała, jasna żywa,

Zatonęła w nocną ciszę,

Lecz w podziemiach, gdzie spoczywa

Młode dziecię znów kołysze.

I choć jeszcze chmurno, mroczno,

Już się sercem budzą młodzi,

Czuć już jasność niewidoczną,

Czuć, że nowy dzień nadchodzi.

Dzień nadchodzi, w którym ludy

Rozdzielone krwią przelaną,

Nienawiścią zbrojne wprzódy,

Do bratniego koła staną.

I na gruzach krwawej pychy,

I plemiennych walk szaleństwa,

Wzniosą w niebo ołtarz cichy

Zwycięskiego człowieczeństwa.

W tym dniu nową zbroję włożym,

I na serca walczyć będziem,

I miłości duchem bożym

Świat ogarniem i zdobędziem.

Dziś już z pierwszym świtu brzaskiem

Wyciągamy do was ręce,

Słowem, pieśnią i obrazkiem,

Składać dary pacholęce.

Wyczekując końca nocy

Do jasnego dążym celu,

I niesiemy dar sierocy

Pacholęta z pod Wawelu.