Adam AsnykSzczęśliwe ludy

Szczęśliwe ludy! gdy im w górze świeci

Wolnej ojczyzny widoma potęga,

Co darząc blaskiem najuboższe dzieci,

W podziemia nędzy i boleści sięga.

Szczęśliwe kraje! gdzie pokoleń praca

Nie idzie w niwecz wśród gromów i burzy,

Lecz gdzie czyn wszelki ojczyznę wzbogaca,

I gdzie myśl każda jej tryumfom służy.

Szczęśliwe ludy i szczęśliwe kraje,

Gdzie geniusz wodza, bohatera męstwo,

I żywot, który w ofierze oddaje,

Wielkim ideom zapewnia zwycięstwo.

Tam, nawet nędzarz, którego w proch zetrze

Zawziętość losu, głowę wznosi śmiało,

Gdyż w pierś wciągając rodzinne powietrze,

Oddycha szczęściem narodu i chwałą.

Tam, są szczęśliwi, co w niedoli mogą

Śnić, że ich dzieciom losy się uśmiechną,

I ze spokojem patrzeć w przyszłość błogą,

I o pomyślność oprzeć się powszechną.