Spis treści

      Adam AsnykNad głębiamiXXXII

      1
      Nie myśl o szczęściu! nie myśl o miłości!
      Dla nas ten owoc nigdy nie dojrzewa:
      My rwiemy inny z przeklętego drzewa,
      Co daje wiedzę bytu i nicości.
      5
      My znać nie możem uniesień młodości,
      Bo już w kolebce truciznę nam wlewa
      Widmo haniebnej i krwawej przyszłości,
      I do snu pieśni straszliwe nam śpiewa.
      Więc młodość nasza mija bezpowrotnie
      10
      Jak błyskawica wśród bezpłodnej burzy,
      Serce się nasze wypali i znuży,
      I nic nie zdoła podnieść go istotnie,
      A gdy nie możem żyć i cierpieć dłużej…
      To na wygnaniu giniemy samotnie.