Spis treści

      Adam AsnykNad głębiamiXXIV

      1
      Przez chwilę możesz ślepą być zaporą,
      Niszczącą siłą, jadowitym lekiem,
      Którym natura leczy ludzkość chorą,
      Tamą rzuconą przed strumieni ściekiem,
      5
      Ażeby w wielkie rozlały jezioro,
      A którą zaraz, z jutrem niedalekiem,
      Wezbrane wody skruszą i zabiorą:
      Tylko już wolnym nie będziesz człowiekiem!
      Z wolności wieczne prawa cię wywłaszczą,
      10
      A tych nie zwalczysz żadną ziemską władzą,
      Ni żądłem żmii, ni tygrysa paszczą,
      Choć tryumf zgubnym twym dążnościom dadzą,
      Z chwilą, gdy tajne cele przeprowadzą,
      Wraz z tobą dzieło twoje zaprzepaszczą!