Spis treści

      Adam AsnykNad głębiamiXX

      1
      W nieprzerwalności zbiorowego bytu
      Duch współistnienia wieczystego świadom,
      Może z spokojem, z jasnego błękitu,
      Swego pochodu przyglądać się śladom:
      5
      Cząstkowym zgonom, pozornym zagładom,
      Burzliwej fali ciemnemu korytu,
      Lecącym w otchłań stuleci kaskadom,
      Pomrokom nocy i jutrzenkom świtu.
      Jemu nie wydrze błogiego spokoju,
      10
      Ziemskich męczarni małoduszna trwoga,
      Nie wprawi w rozpacz dziki zamęt boju,
      Ani dziejowej klęski noc złowroga;
      Gdyż mu widnieje pewna w przyszłość droga,
      Gdzie śmierć jest stopniem wyższego rozwoju.