Spis treści

Adam AsnykNad głębiamiXVIII

Tak złe, jak dobre wspólną jest zdobyczą:

I ci, co czynem ewangelią głoszą,

I ci, co ziemię zbrodniami pustoszą,

Dzielą się plonem i spadek dziedziczą;

I wszyscy następstw ciężary ponoszą,

Wszyscy w dorobku ciężkim uczestniczą,

Który napawa bólem lub rozkoszą

Ludzkiego rodu duszę tajemniczą.

Ten wzajemności twardy obowiązek,

Zależność losów i wspólnictwo winy

Z pnia odwiecznego wyrosłych gałązek,

Utrwala wielki religijny związek,

Łączący członków rozpierzchłej rodziny

W Duchu, co wszystko ożywia jedyny!