Spis treści

Franciszka ArnsztajnowaPrzed obeliskiem

Jest na Krakowskiem w Lublinie obelisk.

W długą noc gorzkiej niewoli, z pod knuta,

Dusza narodu w kajdany zakuta

Biegła ku niemu z nad zgliszcz i popielisk

I, mimo straże zbrojne, mimo kraty,

Pomnik swej chwały ubierała w kwiaty.

Przeciw gwałtowi rozbiorów protestem

Był kwiat, rzucony nieraz dziecka dłonią,

Na wstędze Orzeł złączony z Pogonią

Za nieme usta głosił swoje «Jestem»,

Przed światem, Bogiem, przeciw katów pięści,

Żywie duch w ciele rozdartem na części.

Polsko! Chrystusem Narodów Tyś była

I mękę Krzyża ponosiłaś dla nich.

Dziś w krwawych świata zapasach tytanich

Noc się już trzecia Twoja przesiliła,

Odwalon ciężki głaz na Twoim grobie

I zmartwychwstania cud jest dany Tobie.

O Polsko! wstajesz wśród boju kurzawy,

Jeszcze dymiąca krwią… lecz już przez ostrze

Miecza wyciągasz dłoń ku Litwie-siostrze

I rozerwanej szaty rąbek krwawy

Spinasz najszczerszem Swego skarbca złotem,

Lubelskiej Unji niestartym klejnotem.

Ważą się świata nowe dzieje jeszcze,

Lecz bohaterskiej krwi Twych synów fale

Przeważą, Polsko, Twoich losów szalę.

Przyjdzie dzień wielki, przeczuty przez Wieszcze,

I bratnim związkiem będzie znów złączona

Po wieczne czasy Litwa i Korona!

28.VI.1919.