Franciszka ArnsztajnowaFotografje

Chłopię miało usteczka stulone w wisienkę,

Płową grzywkę wpółczoła i białą sukienkę.

Fotograf mu biczysko wcisnął w drobną łapkę,

Sadzając niby w powóz na niską kanapkę.

O zmroku na kolanach mamy chłopię słucha

Przygód Śnieżki, Kopciuszka i Tomka-Palucha,

Goreje w walce z smokiem i łzę roni rzewną

Nad skaczącą w nurt Wisły Wandą Cud-Królewną.

Potem modrych wypustek, guzików parada,

Wszystko na wyrost, czapka na sam nos mu spada.

O, pierwszego mundurka słodkie uniesienie!

Niewyczerpanych bogactw skarbnice-kieszenie!

O, przewróconych stołków wspaniały okręcie,

Żeglujący po groźnym podłogi odmęcie!

Śmigłych szabel drewnianych nieugięta stali!

Rosja była w jadalni, a Japonja w sali.

Nowy obrazek: szaro-zielonawe khaki,

U pasa rzemiennego tajemnicze haki,

Obnażone kolana nad pończochy wełną,

Krawat, znaczek… Z plecakiem i manierką pełną,

Któż wypowie czar musztry, gdy mięśnie się prężą,

Gdy karność duszę hardą uzbraja pawężą!

Honor skauta… i wiara… a Polska — rzecz wielka…

Wczoraj marsz podziwiały Zosia i Anielka.

Siwa bluza i srebrny wężyk na kołnierzu,

Odznaka wiernej służby… Żołnierzu! Żołnierzu!

O Legendo cudowna o Pierwszej Brygadzie!

Śnie młodzieńczy, coś jawą się stał, śnie o szpadzie!

Po nową kartkę ręka niecierpliwa sięga:

Dwie gwiazki, Krzyż Walecznych, i za rany wstęga…

Tasuję i przekładam… do pierwszej przymierzę.

O Armji Wolnej Polski dumny oficerze!