Spis treści

      Wprowadzono uwspółcześnienia w następującym zakresie:

      Zmiany leksykalne, w tym ortograficzne, np.: pruszy > prószy, mrozno > mroźno, zawierżucha > zawierucha

      Pisownia łączna/rozdzielna, np: w pół > wpół, zwas > z was

      Pisownia joty, np.: iuż > już, prędzey > prędzej, zamknieycie > zamknijcie, niechay > niechaj, iasny > jasny , day > daj

      Interpunkcja została uwspółcześniona zgodnie z obowiązującymi zasadami.

      Karol Bołoz AntoniewiczWstęp

      1
      Jakże mroźno i zimno — wiatr już śniegiem prószy;
      Hola, służalce[1]! — Ach, nikt mnie nie słucha! —
      Otwórzcie wrota — ciągnie zawierucha! —
      No coż tam? prędzej — nikt się z was nie ruszy?
      5
      Niech ciepły ogień me szaty obsuszy! —
      Zamknijcie okna — wiatr szparami dmucha —
      Niechaj z kominka jasny płomień bucha,
      Krew zamrożoną w mych żyłach poruszy!
      Która godzina? — Biło wpół do trzeci[2] —
      10
      Jakiż czas gnuśny[3]! — Czy to śnieg się bieli? —
      Mrok padł! — niech lampę któren z was zaświeci!
      Chłopcze! daj lutnię[4]! — ta nas rozweseli,
      Ta smutne chwile gdy z nami podzieli
      Z śpiewem i dźwiękiem prędzej czas przeleci!

      Przypisy

      [1]

      służalec (pogard.) — osoba bez poczucia własnej godności, która służy komuś i bezkrytycznie wykonuje jego polecenia. [przypis edytorski]

      [2]

      biło wpół do trzeci — dziś: wybiło wpół do trzeciej. [przypis edytorski]

      [3]

      gnuśny (daw.) — leniwy, pozbawiony energii. [przypis edytorski]

      [4]

      lutnia — dawny instrument strunowy szarpany. [przypis edytorski]