Spis treści

      Informacja o dokonanych zmianach

      I. Poprawiono błędy źródła, np.: samasz > sama

      II. Wprowadzono uwspółcześnienia w następującym zakresie:

      Zmiany leksykalne, w tym ortograficzne, np.: zadrzały > zadrżały

      Pisownia joty, np.: ponurey > ponurej, uyrzała > ujrzała, zdróy > zdrój, iasny > jasny, iak > jak

      Pisownia małą/dużą literą: Oceanu > oceanu

      Inne zmiany: wiey > w jej

      Interpunkcja została uwspółcześniona zgodnie z obowiązującymi zasadami.

      Karol Bołoz AntoniewiczTo ona

      E poi ch'amor die me vi fece accorta
      Fur i biondi capelli allor velati,
      E l'amoroso sguardo in se racolto!

      Metastasio[1].

      1
      Czy słońce z oceanu dźwignęło się łona?
      Jakiegoż światła jarawe promienie,
      Ponurej nocy przedarłszy cienie,
      Ujrzała dusza w myślach zatopiona?
      5
      Lampa na nieba błękicie zwieszona,
      Nie sama słyszy miłości westchnienie?
      W powietrzu słodkie rozeszło się brzmienie,
      Echa zadrżały: to ona! to ona!
      Gdy kwiaty zwiędłe przyciska do łona,
      10
      I łza z uśmiechem miesza się w jej oku,
      Cała natura zabrzmiała: to ona!
      Gdzie tylko stanie, zdrój życia wytryska,
      Gdzie okiem rzuci, jasny promień błyska,
      Zbliża się do mnie — jak gwiazda w obłoku!

      Przypisy

      [1]

      E poi ch'amor die me vi fece accorta… — błędnie przypisane autorstwo — autorem tych słów jest Francesco Petrarka, a nie Metastasio. Jest to fragment sonetu XI z cyklu Sonety do Laury. [przypis edytorski]