Spis treści

      Karol Bołoz AntoniewiczOdpowiedź opatrzności

      Ob ein Gott sey? ob er einst erfülle
      Was die Sehnsucht weinend sich verspricht?
      . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
      Hoffen soll der Mensch! er frage nicht:

      Tiedge.

      1
      Stóy, nieodmienne są nieba wyroki,
      Co Cię wtrącili, w przeznaczenia koło,
      A ty, przed niemi, korne schylay czoło;
      Twe słabe oko, nieprzeyrzy obłoki!
      5
      Choć wsciekła burza rwie twarde opoki.
      A wir Cię zdradny, pochwyci głęboko:
      Czuwa nad tobą opatrzności oko;
      To i Ocean uśmierzy głęboki!
      Ten, co swym słowem, stworzył świat cały,
      10
      Olbrzymią ręką, postawił te skały,
      Ten, z fal obięcia, wydrzéć cię wydoła!
      Choć głos rospaczy o pomoc nie woła!
      Na niego tylko pokładay nadzieię,
      On rosę niebieską, na Ciebie wyleię! —