Spis treści

      Karol Bołoz AntoniewiczGłos rospaczy

      Sagt verborg’ne Mächte! warum wüthen
      So viel Stürme nieder unsre Blüthen?
      Warum fühlt der Mensch nur seinen Tod?

      Tiedge.

      1
      Wiatr się wzmaga, burza bliska,
      Wśród ciemnéy morza toni,
      Któż od zguby nas obroni,
      Która z każdéy fali tryska?
      5
      Co raz głośniéy grzmi i łyska,
      Wsciekły wiatr za nami goni,
      Któż nas wyrwie z tego dłoni!
      Którem grom za gromem ciska;
      Z łzami błagamy o Panie!
      10
      Ratuy nas od wód topieli! — —
      Ach on naszych klęsk nie dzieli,
      On nas wtrąca w wód otchłanie;
      Próżne ięki, próżne żale,
      Zimnym grobem dla nas fale!