Spis treści

      Kazimierz Przerwa-TetmajerHymn do Nirwany

      1
      Z otchłani klęsk i cierpień podnoszę głos do ciebie,
      Nirwano[1]!
      Przyjdź twe królestwo jako na ziemi, tak i w niebie[2],
      Nirwano!
      5
      Złemu mnie z szponów wyrwij, bom jest utrapion srodze,
      Nirwano!
      I niech już więcej w jarzmie[3] krwawiącym kark nie chodzę,
      Nirwano!
      Oto mi ludzka podłość kałem w źrenice bryzga,
      10
      Nirwano!
      Oto się w złości ludzkiej błocie ma stopa ślizga,
      Nirwano!
      Oto mię wstręt przepełnił, ohyda mię zadusza,
      Nirwano!
      15
      I w bólach konwulsyjnych[4] tarza się moja dusza,
      Nirwano!
      O, przyjdź i dłonie twoje połóż na me źrenice,
      Nirwano!
      Twym unicestwiającym oddechem pierś niech sycę[5],
      20
      Nirwano!
      żem żył, niech nie pamiętam, ani wiem, że żyć muszę,
      Nirwano!
      Od myśli i pamięci oderwij moją duszę,
      Nirwano!
      25
      Od oczu mych odegnaj złe i nikczemne twarze,
      Nirwano!
      Człowiecze zburz przede mną bożyszcza i ołtarze,
      Nirwano!
      Niech żywot mię silniejszych, śmierć słabszych nie uciska,
      30
      Nirwano!
      Niech błędny wzrok rozpaczy przed oczy mi nie błyska,
      Nirwano!
      Niech otchłań klęsk i cierpień w łonie się twym pogrzebie,
      Nirwano!
      35
      I przyjdź królestwo twoje na ziemi, jak i w niebie,
      Nirwano!

      Przypisy

      [1]

      nirwana — w buddyzmie stan wyzwolenia się z cyklu narodzin i śmierci (reinkarnacji), wyzwalający duszę od cierpienia. [przypis edytorski]

      [2]

      Przyjdź twe królestwo jako na ziemi, tak i w niebie — nawiązanie do modlitwy Ojcze nasz. [przypis edytorski]

      [3]

      jarzmo — rodzaj prymitywnej uprzęży dla bydła roboczego, przen. niewola. [przypis edytorski]

      [4]

      konwulsyjny — od „konwulsje”: drgawki. [przypis edytorski]

      [5]

      Twym unicestwiającym oddechem pierś niech sycę — rozumienie nirwany jako nicości bądź nieistnienia to uproszczenie typowe dla europejskiego rozumienia buddyzmu; w istocie chodzi o całkowitą likwidację tzw. ”splamień” wynikających z namiętności i z niewiedzy. [przypis edytorski]