Tadeusz MicińskiDuch mój zamieszkał…
Izali[1] nad umarłymi cuda czynić będziesz?
Izali kto w grobie opowie miłość Twoją i prawdę Twoją — w ziemi zapomnienia?
1
DuchDuch mój zamieszkał wyludnione miasta
I widmem nędzy przepala swe oczy —
duch mój gdzieś w dale bezimienne kroczy,
jak pogrzeb wynoszący trędowatych z miasta.
5Biją mi głucho popękane dzwony
i anioł ciemny prowadzi za sobą —
i jak biczownik, okryty żałobą,
płaczę — a w łzach mych biją nieszczęść dzwony.
ŚmierćW zmarzłej dolinie Cienia śmierci,
10gdzie gwiazd migocą sarkofagi,
buduję sobie dół — i nagi —
z płomieniem schodzę w cienie śmierci.
