Spis treści

    1. Kondycja ludzka: 1
    2. Noc: 1
    3. Pamięć: 1
    4. Własność: 1
    5. Śmierć: 1
    6. Żałoba: 1

    Bolesław LeśmianNapój cienistyUbóstwo

    1
    Śmierć, Pamięć, ŻałobaKażde zmarło inaczej śmiercią strasznie własną!…
    Ciało matki i ojca, i siostry, i brata…
    Dziś rysy waszych twarzy w pamięci mi gasną,
    Umieracie raz jeszcze śmiercią spoza świata.
    5
    Już nie umiem zobaczyć siostry mej uśmiechu, —
    I tego, jak konając, padła na podłogę…
    Brat mglisty i niecały śni mi się w pośpiechu, —
    I głosu, którym mówił, przypomnieć nie mogę.
    Pochowani w mogile mrą wciąż za mogiłą!
    10
    Widzę was na tle nieba, niby znaki wodne,
    Takie inne, znikliwe, z przeszłością niezgodne,
    Jakbym nigdy was nie miał — jakby was nie było!
    Nic nie było! Nic nie ma! Miłowałem zmory!
    Czciłem próżnie! Chcę łzami ocalić ból w sobie,
    15
    Więc płaczę, ja — na wiarę w potęgę łez chory!
    Łzy się kończą! Mrze pamięć! Kres grozi żałobie!
    Noc, Kondycja ludzka, WłasnośćO, Nocy, w przyszłość niebios wsrebrzona niemylnie, —
    Jeśli chcesz w piersi moje uderzyć mgłą ciemną, —
    Uderzaj bezlitośnie, uderzaj dość silnie,
    20
    Bom — człowiek! Zniosę wszystko! Pomocuj się ze mną!
    Kto potrafi żal dłońmi tak tłumić obiema!
    Kto zdoła, gdy mu z oczu nicość jawę zmiecie,
    Tak nic nie mieć, naprawdę nic nie mieć na świecie,
    Jak człowiek, co nic nie ma, naprawdę nic nie ma!