Spis treści

    1. Duch: 1
    2. Miłość: 1
    3. Mądrość: 1

    Antoni LangeSonety wedyckieV. Manas[1](Duch ludzki)

    1
    Owo z tych pieśni, co głuszą lamenty,
    Wróżąc, że znikną mięsożerne twory;
    Z mąk, w których wiarą w przyszłe świty chory,
    Ginie męczennik na krzyżu rozpięty:
    5
    Nieurodzonych wieków dech (zaklęty
    W miłością lężne[2], błędne meteory)
    Mędrzec w swej duszy wchłania czujne pory
    I słyszy jeźdźców przyszłości tętenty.
    Duch, Miłość, MądrośćGdy wszechnaturę ludzki duch odgadnie
    10
    I nieujętą mocą jej owładnie,
    Wówczas żelazne prawa jej okiełza:
    Krew rzezi bratnich — żar słońca osuszy,
    I w samolubnej dotąd ludzkiej duszy
    Miłość drgnie żywa, a nie krew i nie łza.

    Przypisy

    [1]

    manas (z sanskr.) — umysł. [przypis edytorski]

    [2]

    lężny (daw.) — lęgnący się; por.: lęg. [przypis edytorski]