Spis treści

      Maria KonopnickaDamnataIV (A choć ty się, ziemio…)

      1
      A choć ty się, ziemio,
      Kwieciem rozkwieciła,
      Powiadają ludzie,
      Żeś ty jest mogiła…
      5
      Oj wyrosły kwiaty
      Z prochu naszych kości
      A ten, kto je zerwie,
      Zapłacze z żałości.
      A choć ty się, ziemio,
      10
      Lasami odziała,
      Powiadają ludzie,
      Żeś ty czarna cała…
      Stoi las w zadumie,
      Szum idzie po lesie,
      15
      Wiatr od stepu leci,
      Jęk daleki niesie.
      A choć ty się, ziemio,
      Wysrebrzasz zdrojami,
      Powiadają ludzie,
      20
      Że ty płyniesz łzami…
      Oj, padały rosy
      Na tę bujną trawę,
      A nie były jasne,
      Ale były krwawe.