Spis treści

      Maria KonopnickaPszczoły

      1
      Ej, nie płonne nasze poty,
      Ej, nie gorzkie plony pól,
      Póki rój ten szczerozłoty
      Miody życia niesie w ul!
      5
      Gdyć zapadły ściany chaty,
      Gdy nadzieje kryje grób,
      Na mogile posiej kwiaty,
      Z starych węgłów ule rób!
      Stare węgły brzękną rojem
      10
      Nowych sił i nowych żyć,
      A ty dla nich sercem swojem
      W kwiaty ziemi słodycz syć!
      I ten dobiegł do zawodu,
      I ten wliczon w bratni ul,
      15
      Kto choć w jedną kroplę miodu
      Łzy przesączył swe i ból!