Domine quis habitabit in tabernaculo tuo[1].
Psalm 14[2]
Panie, któż osiędzie tron w przybytku Twoim? I kto namiestnikiem naznaczony, aby potężną ręką uprzątał dolegliwości nasze?
2Albowiem wybiła górę mizeria Polski, od drapieżnych uciśniony a górnolotny orzeł wypierzywszy się, jest jako jedno gołąbie[4] porzucone od matki.
3Zginęły ozdoby sławnej niegdy[5] Sarmacji, a żelazne na pograniczach słupy w Elbie i w Dnieprze postanowione przepadły.
4Niedawno od Czarnego Morza aż do Bałtyckiego oceanu ciągnęły się wzdłuż okolice nasze; a od Krępaku i węgierskich Alpes wszerz, aż w mroźne zachodziło Tryjony[6].
5Teraz spustoszały jedne, drugie zawojowane kraje, a my we środek zamknieni, kurczymy się jak skóra od ognia albo krew zbiegająca się ku sercu.
6Któż nam wróci przeszłych zwycięstw ozdoby? Kto odnowi złote lata pokoju, cnotą i szczęściem kwitnące?
7Słaba nadzieja, abyśmy w dawnej porze widzieli ojczyznę naszą, stojącą po prawicy królewskiej, odzianą rozmaitością, rozmaitością zwycięstw, przez wydartych krajów odwetowanie; dalej, na cudze nie chciwą, kiedy swoje spełna.
8Władza, Państwo, Bóg, Obraz świataTy o Boże nasz w to potrafić[7] umiesz, który sam jako królestwa zakładasz, tak im i rządce podajesz[8].
9Opatrzność Twoja, Panie, stanowi przełożonych[9], bez której nie tylko ten świat stać nie może, ale też i włos z głowy ludzkiej nie spadnie.
10Zna ją oracz, gdy posiewa rolą[10] nasieniem, zna i pasterz, od niej sam i z trzodą strzeżony.
11Ta zaprawdę sama narodom króle podaje, Ta poddane przeciwko panom w posłuszeństwie trzyma.
12Czas, Wolność, Bóg, Kondycja ludzkaJako zegar w ręce nakręcającego czas pomierza[11], tak wola boska wszystkiem dysponuje, zostawiwszy wolną wolę człowiekowi.
13Zaczem[12] my dobrego rządcę wyglądamy z nieba, od Ciebie, Boże nasz, któryś jest opiekalnikiem[13] ludu twego.
14Fortunni[14] monarchowie, którzy za ordynansem[15] Jehowy trony osiadacie, a namiestnikami bywszy[16], pomnijcie się być ludźmi, i dla ludzi wywyższonymi.
15Wydaszże[17] i teraz Panie upodobanego Tobie, a nam potrzebnego króla; a pożądanym zgodnej elekcji skutkiem, ukoronuj oczekiwania nasze.
16Teraz zwłaszcza, gdy snopek umknął się z pola polskiego, nagródź Panie znakiem zbawiennym, żeby był nieprzyjaciołom krzyża twojego strasznym.
17Choć nam bogactw krezusowych[18], ani pokładów Midy[19] w posagu nie przyniesie: dość, aby żył w zakonie[20] Twoim bogobojny, a w czynieniu sprawiedliwości czuły.
18Wspomnijże, Panie, na Polskę i jej w wierze Twojej stateczności, której nieporuszenie dotrzymała, jak obfitując w szczęściu, tak uciśniona w przygodach[21].
19A my, owce pastwiska Twego, będziem Cię wielbić, o oko niezmrużone nad nami! I opatrzności Twojej za dobrego pasterza dziękować nie przestaniem na wieki.
20Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi świętemu.
21Jako była na początku, tak i teraz, i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
Domine quis habitabit in tabernaculo tuo (łac.) — kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie; Psalm 15 (14). [przypis edytorski]
interregnum (łac.) — bezkrólewie; czas pomiędzy śmiercią lub abdykacją władcy a wstąpieniem na tron następcy. [przypis edytorski]
krezusowe bogactwa — legendarnie wielkie bogactwa: słynął z nich w starożytności Krezus (595–546 p.n.e.), król Lidii, którego imię stało się synonimem bogacza. [przypis edytorski]
Midy pokłady — pokłady złota; od imienia mitycznego króla Frygii, Midasa, pod którego dotykiem wszystko zamieniało się w złoto. [przypis edytorski]
przygoda (daw.) — wszystko to, co się może przygodzić, tj. przydarzyć; zdarzenie. [przypis edytorski]