Wiedzę na temat podstawowej budowy materii oraz teorii superstrun czerpałam przede wszystkim z książki Briana Greenea The Elegant Universe (New York: Vintage, 2000). Teoria strun lub superstrun (zwana także Superteorią i Ogólną Teorią Wszystkiego) to, w największym skrócie, próba pogodzenia ogólnej teorii względności z doniesieniami mechaniki kwantowej.
2Ponadto, w książce pojawiają się cytaty z Iliady Homera („Koło biegunu krąży wiecznymi obwody”), „Wróżb niewinności” Williama Blake'a („To see a World in a Grain of Sand”) i z wiersza Andrzeja Sosnowskiego pod tytułem „Trackless” („dla tej ciemnej miłości dzikiego gatunku”).
3Tytuł „Relentlessly craving” wyjęłam z tekstu piosenki „Wanderlust” Björk Gudmundsdottir (z płyty Volta), a „It has been played once more” — z wiersza „Paradoxes and Oxymorons” Johna Ashbery'ego.
4„Mamo, jaka duuuuża muzyka!” to reakcja mojej córki (wówczas dwu-i-pół letniej) na pewne fragmenty kompozycji Johna Cage'a zatytułowanej The Seasons.