Spis treści

      Bruno JasieńskiBut w butoniercePodróżniczki

      Towarzyszkom podróży na wszystkich
      kolejach świata — poświęcam
      1
      O podróże jednostajne na strzyżonym miękkim pluszu…
      Wczoraj Marna, dzisiaj Wołga, jutro może Jan-Tze-Kiang…
      Patrzę w oczy smutnej pani w fiołkowym kapeluszu
      I już kocham się, jak sztubak, taki duży, sławny pan.
      5
      O wytarty plusz poduszki dosyć szorstkie wsprzeć policzki,
      Turkot ciszę ukołysze, wszystko będzie, jak przez mgłę.
      I znów przyśnią mi się usta długorzęsej podróżniczki
      Całowane gdzieś wieczorem koło Moskwy czy Louvain…
      Przyjdą myśli wypłowiałe, jak dalekie sny o damach.
      10
      Tych, co kiedyś mnie kochały, zapomniały… może czas?…
      Panieneczki złotogłówki zmysłowieją w oknoramach,
      Ostrym wiatrom się oddają z całej siły, pierwszy raz.
      Może śnią im się w wiatrakach baśniejące złotozamki…
      Pociąg czhał przez pola wężem z siłą 400 HP…
      15
      Panieneczki złotogłówki obudziły w sobie samki,
      Z przymkniętymi powiekami leżą wparte w kąt coupé.
      Znowu zacznie się sonata, tylko nie ta nasza, Jana.
      Moja biedna, moja cudza, biała matuś małej Li…
      Coś podkradnie się do okna, jakaś bajka Kellermana,
      20
      Będzie patrzyć niewidziana w tańcu spermy, ciał i krwi…
      Może jestem trochę senny?… Może jestem trochę chory?…
      Niestrawiony, pieprzny obiad wywołuje refleks żal…
      W rozdziawioną paszczę nocy depeszują semafory:
      Jadę, król, do Polinezji, na swój autorecital!