Spis treści

    1. Ciało: 1
    2. Kaleka: 1
    3. Los: 1
    4. Przemijanie: 1
    5. Smutek: 1
    6. Śmierć: 1

    Bolesław LeśmianGarbus

    1
    Śmierć, Smutek, Przemijanie, LosMrze[1] garbus dosyć korzystnie:
    W pogodę i w babie lato[2].
    Garbaty żywot miał istnie,
    I śmierć ma istnie garbatą.
    5
    Mrze w drodze, w mgieł upowiciu
    Jakby baśń trudną rozstrzygał,
    Kaleka, CiałoA nic nie robił w tym życiu,
    Jeno[3] garb dźwigał i dźwigał.
    Tym garbem żebrał i tańczył,
    10
    Tym garbem dumał i roił,
    Do snu na plecach go niańczył,
    Krwią własną karmił i poił.
    A teraz śmierć sobie skarbi,
    W jej mrok wydłużył już szyję,
    15
    Jeno garb jeszcze się garbi,
    Pokątnie żyje i tyje.
    Przeżył swojego wielbłąda
    O równą swej tuszy[4] chwilę,
    Nieboszczyk ciemność ogląda,
    20
    A on — te w słońcu motyle.
    I do zmarłego dźwigacza
    Powiada, grożąc swą kłodą:
    — „Co ten twój upór oznacza,
    Żeś w poprzek legł mi przegrodą?
    25
    Czyś w mgle potracił kolana?
    Czyś snem pomiażdżył swe nogi?
    Po coś mię[5] brał na barana,
    By zgubić drogę w pół drogi?
    Czemuś łbem utkwił na cieniu?
    30
    Z trudem w twych barach się mieszczę!
    Ciekawym[6], wieczysty leniu,
    Dokąd poniesiesz mnie jeszcze?”

    Przypisy

    [1]

    mrzeć — umierać. [przypis edytorski]

    [2]

    babie lato — tu: ciepłe dni wczesnej jesieni. [przypis edytorski]

    [3]

    jeno (daw.) — tylko. [przypis edytorski]

    [4]

    tusza — tu: rozmiary ludzkiego ciała, zwłaszcza otyłego. [przypis edytorski]

    [5]

    mię — dziś popr.: mnie. [przypis edytorski]

    [6]

    ciekawym — tu: jestem ciekawy. [przypis edytorski]